Budowa central wentylacyjnych i klimatyzacyjnych
Jaka jest różnica pomiędzy centralą wentylacyjną a centralą klimatyzacyjną? Szczegółowo wyjaśniamy to tutaj.
Centrala wentylacyjna do urządzenie zapewniające powietrze o założonych parametrach w pomieszczeniach zamkniętych. Te parametry to: czystość powietrza, temperatura, wilgotność, krotność wymian. Jakkolwiek centrala wentylacyjna może wydawać się urządzeniem złożonym i skomplikowanym, w rzeczywistości jej budowa jest dość prosta. Najważniejszą cechą dobrej centrali wentylacyjnej czy klimatyzacyjnej jest prawidłowy dobór wszystkich jej elementów funkcjonalnych, oraz dobre zespolenie ich w jedno urządzenie.
Centrale wentylacyjne – właściwości mechaniczne wg normy PN-EN 1886
Najważniejszą normą dotyczącą central wentylacyjnych jest norma PN-EN 1886: Wentylacja budynków – Centrale wentylacyjne i klimatyzacyjne – właściwości mechaniczne.
Wg tej normy urządzenia Micro-Clima można sklasyfikować następująco.
- Wytrzymałość mechaniczna obudowy: klasa D1 (najwyższa)
- Szczelność obudowy: klasa L1 (najwyższa)
- Szczelność osadzenia filtra: klasa F9 (najwyższa)
- Współczynnik przenikania ciepła obudowy: klasa T2 (0,57 W/m2K) (klasa najwyższa – T1 – do 0,5 W/m2K)
- Współczynnik wpływu mostków cieplnych: Klasa TB1 i TB2 (dwie najwyższe klasy)
Obudowa centrali wentylacyjnej
Obudowa urządzenia jest oparta na szkielecie z profili ze stopów aluminiowych. Dzięki temu centrala wentylacyjna jest zarazem wytrzymała i lekka. Wypełnienie ścian centrali wentylacyjnej stanowi wielowarstwowa płyta typu “sandwich”. Panel obudowy z zewnątrz składa się z blachy stalowej ocynkowanej lub malowanej proszkowo, a wewnątrz wypełniony jest pianką poliuretanową lub wełną mineralną. Dostępne grubości obudowy to 25, 40 lub 60 mm. Rodzaj materiału i użytej powłoki w środku urządzenia zależą od jego przeznaczenia. Centrale wentylacyjne w wykonaniu standardowym posiadają od środka blachę stalową ocynkowaną. W przypadku central wentylacyjnych w wykonaniu higienicznym oraz central wentylacyjnych w wykonaniu basenowym obudowa urządzenia składa się od wewnątrz z blachy nierdzewnej lub jest pokryta powłoką ekpoksydową. Każda centrala standardowo jest wyposażona w samonośną ramę konstrukcyjną o wysokości 80 -160 mm wykonaną ze stali ocynkowanej.
Elementy funkcjonalne centrali wentylacyjnej
Wewnątrz obudowy centrali wentylacyjnej znajdują się elementy funkcjonalne urządzenia. Mogą to być: filtry, wentylatory, wymienniki odzysku ciepła, nagrzewnice, chłodnice, tłumiki akustyczne oraz inne elementy zapewniające centrali wentylacyjnej określoną funkcjonalność, nawilżacze parowe, nawilżacze wodne, jonizatory powietrza, sekcje dezynfekcji UV itp. To o prawidłowym doborze każdego z tych elementów funkcjonalnych decyduje to, czy centrala wentylacyjna zapewni założone parametry powietrza w pomieszczeniu.
Każdy element funkcjonalny urządzenia posiada własny dostęp serwisowy realizowany z pomocą zdejmowalnych paneli rewizyjnych lub drzwi rewizyjnych. Wszystkie sekcje rewizyjne wentylatorów i filtrów dla lepszego komfortu użytkowania central są wyposażone w klamki, a drzwi tych sekcji są osadzone na zawiasach.
Centrale dachowe mają dodatkowe zabezpieczenie przed działaniem czynników atmosferycznych w postaci okapu na całej płaszczyźnie górnej centrali. Opcjonalnie mogą być wyposażone w zespół czerpni i wyrzutni, jeśli centrala będzie stanowiła początkowy/końcowy element instalacji wentylacyjnej.
Dzięki wyżej opisanej budowie centrale wentylacyjne to wytrzymała i lekka konstrukcja, przeznaczona do użytkowania przez okres minimum 15 lat.
Jak dobrać centralę wentylacyjną?
Danymi brzegowymi, niezbędnymi do doboru centrali wentylacyjnej lub klimatyzacyjnej jest ilość powietrza określana w metrach sześciennych na godzinę (rzadziej w metrach sześciennych na sekundę) oraz ciśnienie dyspozycyjne (spręż dyspozycyjny), czyli opory instalacji wentylacyjnej poza centralą wentylacyjną, określane w Pascalach. Następnie określamy parametry dodatkowe: oczekiwana temperatura, wilgotność i czystość powietrza w pomieszczeniach końcowych obsługiwanych przez urządzenie.
Zależnie od dostępnych mediów grzewczych i chłodzących elementy realizujące podgrzewanie powietrza mogą być zasilane wodą grzewczą (lub wodnym roztworem czynnika niezamarzającego), gazem lub prądem. Elementy realizujące chłodzenie powietrza mogą być zasilane: wodą lodową (lub wodnym roztworem czynnika niezamarzającego) lub gazem chłodniczym – freonem.
Obecnie najczęściej stosowanym czynnikiem w chłodnicach na bezpośrednie odparowanie jest freon R410A, stanowiący mieszaninę difluorometanu CHF2-CF3 – 50% oraz pentafluorometanu CH2F2 – 50%.
Warto podkreślić – gdyż jest to to jedno z często zadawanych przez projektantów i instalatorów pytań – że sam wymiennik – chłodnica na bezpośrednie odparowanie nie jest przypisana do konkretnego rodzaju czynnika. Ten sam wymiennik będzie z powodzeniem pracował na czynniku R407C, R410A, R134A i wielu innych gazach. Ostateczna moc generowana przez wymiennik zależy tylko i wyłącznie od sposobu jego obliczenia, czyli od wprowadzenia do obliczeń chłodnicy parametrów danego czynnika, gdyż każdy z gazów ma nieco inny skład chemiczny, nieco inne właściwości fizyczne i nieco inną charakterystykę oddawania ciepła.
Jeśli jesteś zainteresowany tajnikami prawidłowego doboru central wentylacyjnych i chcesz poszerzyć swoją wiedzę z zakresu eksploatacji, budowy i doboru nowoczesnych i funkcjonalnych central wentylacyjnych, zapisz się w polu poniżej. Udostępnimy Ci wówczas nasz program doboru, oraz szkolenie w formie video – jak prawidłowo dobrać centralę wentylacyjną.
